Początki ożywienia kulturalnego w Miejscu Piastowym, sięgają roku 1890 i są wynikiem założenia przez księdza Bronisława Markiewicza Zakładu Wychowawczego w 1892 roku. Wraz z założeniem zakładu dotarli do tej miejscowości ludzie, o dużym poziomie intelektualnym szerszych – w porównaniu z rdzennymi mieszkańcami wsi – horyzontach myślowych. Zakład skupiał sieroty z różnych stron kraju, a celem założyciela było przygotowanie ich do różnych zawodów.

W roku 1913 założyciel wydał we własnej drukarni sztukę teatralną pt. „Bój bezkrwawy”. Sztuka ta dała początek istnienia kółka teatralnego.

 „..w tym zakładzie każdego roku grano jasełka i wiele innych sztuk scenicznych o charakterze patriotycznym, na które mieszkańcy wsi i innych okolicznych wiosek licznie uczęszczali…” 

Jan Szurlej

Teatr zakładu wychowawczego stał się ważnym czynnikiem kształtującym psychikę mieszkańców wioski, rozbudził w nich również chęć i potrzebę coraz lepszego poznawania tajników sztuki teatralnej, oraz kształcenia się w innych kierunkach. Teatr inspirował niektórych z kręgu mieszkańców wsi do czynnego w nim uczestnictwa. Konsekwencją tego była myśl Wojciecha Albrychta o stworzeniu zespołu teatralnego działającego niezależnie od kółka zakładu wychowawczego. W roku 1916 z inicjatywy ks. Antoniego Sobczaka powstaje „Stowarzyszenie młodzieży Katolickiej”. Skupiona w nim młodzież interesuje się między innymi teatrem. W ten sposób powstaje „Nasz Teatr”.

Pierwszą sztuką teatralną jaka została wystawiona był dramat „Hermenegilda”, kolejna premiera to „Posiew Wolności”. Ze sztuki tej zachowały się słowa piosenki:

 „Wilija gardzi doliny kwiatami
 bo szuka Niemna swojego kochanka
 Litwince nudno między Litwinami
 Bo ukochała innego kochanka
  
 Niemen ją gwałtowanie pochwycił w ramiona
 Wiedzie na skały i dzikie przestworza
 I giną razem w głębokościach morza
  
 Młodzieniec rzucił ojców zagrody
 Porzucił ogrom ludzkiej niedoli
 Wziął tylko klejnot jedyny
 Garść czarnej ojców ziemi”
  

Aniela Parylak

23 stycznia 1919 roku Stowarzyszenie Młodzieży Katolickiej przekształca się na Towarzystwo Młodzieży „Zgoda”. Także w tym roku w czerwcu rozpoczęto budowę budynku teatralnego. 2 lipca 1919 roku salę widowiskowo – teatralną oddano do użytku społeczeństwa. Wybudowana sala stała na miejscu obecnego Gminnego Ośrodka Kultury.

Na przestrzeni lat 1919-1921 zespół teatralny Towarzystwa Zgoda opracował i przedstawił: ZRĘKOWINY U PANA DRUZGAŁY, BŁAŻEK OPĘTANY, SURDUT I SIERMIĘGA, KARPACCY GÓRALE, ŁOBZOWIANIE, KOŚCIUSZKO POD RACŁAWICAMI, GWIAZDA SYBERII, LUSTRATOR U PANA WÓJTA, MAJSTER I CZELADNIK.


Życie kulturalne wsi nie ograniczało się jedynie do Towarzystwa „Zgoda”, bo oto już w roku 1919 Maria Trzeciecka – dziedziczka Miejsca Piastowego i okolic – skupiła wokół siebie liczną grupę dziewcząt wiejskich. Zrzeszona młodzież żeńska tworzy Związek Młodzieży Żeńskiej „Jutrzenka”. Organizacja ta zajmuje się nauką dziewcząt wiejskich, przygotowuje oprawę artystyczną imprez patriotycznych i narodowych, nauką wierszy i piosenek patriotycznych:

 „Boże Ojcze twoje dzieci
 płaczą żebrzą lepszej doli
 Rok po roku szybko leci
 My w niewoli” 

Oprócz Towarzystwa „Zgoda” i Towarzystwa „Jutrzenka” działa w tym czasie w Miejscu Piastowym jeszcze jedna organizacja młodzieżowa, zrzeszająca tylko mężczyzn a mianowicie oddziały „Strzelca”.

Na przestrzeni lat 1919 – 1932 powstają organizacje: „Armata” i „Smocza Jama”. Organizacje: „Jutrzenka”, „Strzelec”, „Armata”, „Smocza Jama” wyłoniły się z istniejącego towarzystwa „Zgoda”. Spowodowało to rozgrupowanie członków zespołu teatralnego do poszczególnych związków, jednocześnie osłabiając pozycję samej „Zgody”. W celu zapobiegnięcia dalszemu rozpadowi „Zgoda” zostaje przekształcona w „Związek Młodzieży Wiejskiej” w roku 1932, patronem zostaje Związek Kółek Rolniczych w Krakowie”. 

W roku 1936 powstaje kolejny żeński związek pod nazwą „Samarytanki” pod patronatem Ochotniczej Straży Pożarnej.

Ostatnią sztuką wystawioną przed wybuchem II wojny światowej w Zgodzie jest komedia pt; ”Jak kapral Szczapa wykiwał śmierć”. Premiera tej sztuki odbyła się czerwcu 1939 roku. 

W czasie działań wojennych na terenie Miejsca Piastowego nie było otwartego życia kulturalnego. Młodzież znalazła schronienie w konwencie księży Michalitów, gdzie pod pretekstem praktyk religijnych przygotowywano i wykonywano małe formy teatralne w postaci wieczornic, spotkań poetyckich, które nacechowane były wątkami patriotycznymi. Pod płaszczykiem praktyk religijnych powstał męski chór kościelny, śpiewający pieśni religijne i patriotyczne.

Chór Męski

Życie kulturalne podczas wojny mogło być kontynuowane z uwagi na to, że na tych terenach nie były prowadzone taktyczne działania wojenne (poza bitwą w Dolinie śmierci).

Zbierano się także dla wysłuchania pięknych recytacji w Miejscu Piastowym koło Krosna. W małych gronach przyjaciół, w domach prywatnych, na polanach leśnych organizowano spotkania czytelnicze i recytatorskie oraz przedstawienia

Henryk Tymon Jakubowski „Teatr amatorski na wsi”

Po przejściu frontu w zachodni rejon Polski można było przystąpić do otwartej działalności kulturalnej, co ponownie wpłynęło na dynamiczny rozwój życia społeczno – kulturalnego mieszkańców. Problemem był brak budynku „Zgody”, który został spalony w trakcie działań wojennych. Do dyspozycji pozostał budynek po „Armacie”. Przedstawienia odbywały się także u księży Michalitów. Jednak w niedługim czasie w roku 1947 uzyskano własną scenę przed istniejącą dziś remizą OSP – jest to tzw. „Barak”, zmontowany z przywiezionych elementów poniemieckiego baraku wojskowego.  Także w tym roku z inicjatywy ks. Tadeusza Podhorodeckiego powstaje orkiestra dęta, która tworzy także oprawę dla granych sztuk

Orkiestra dęta


Po wojnie życie kulturalne może się już swobodnie rozwijać. Ksiądz Tadeusz Podchorodecki podejmuje próby odnowy stowarzyszenia „Zgoda”, który zrzesza młodzież z miejsca Piastowego w Związek Młodzieży Wiejskiej „Wici”.

W latach 1948-60 wystawiono ponad 30 sztuk teatralnych, były to zarówno premiery jak i powtórki sztuk. Między innymi wystawiono: Burzę Chatę za Wsią, Magazyn, Spokojny Lokator, Latarnika, Krowoderskie zuchy, Dom otwarty, Fircyka w zalotach, Niemców, i wiele innych.

W 1960 roku „Barak” przestaje spełniać rolę sali widowiskowej. Teatr znów nie posiada własnej sceny i zaczyna ponownie gościć u księży Michalitów, z którymi współpracuje do roku 1971.

Końcem 1970 roku ukończono budowę nowego Domu Ludowego. Pomimo, że budynek znajdował się w stanie surowym zorganizowano w nim pierwszą imprezę, którą była zabawa sylwestrowa. Wykończenie budynku trwało prawie dwa lata.

Nowy obiekt posiadał odpowiednie wyposażenie (salę widowiskową z sceną, oświetlenie sceniczne) co pozwoliło na odbudowę amatorskiego ruchu teatralnego. Podjęła się tego Halina Węgrzyn, która na bazie osobowej zespołu sprzed 5-ciu lat rozpoczęła przygotowanie spektaklu „Gwałtu, rety co się dzieje” Aleksandra Fredry. Premiera odbyła się w 1972 roku. Kolejną sztuką były: „Grube ryby”.

W roku 1973 powołano Uchwałą Gminnej Rady Narodowej Gminny Ośrodek Kultury w Miejscu Piastowym. Pierwszym dyrektorem został Stanisław Kielarowski. Kolejno funkcję tę sprawowali: Barbara Niepokój, Adam Węgrzyn, Wojciech Niezgoda, Małgorzata Habrat.

W latach 1974 – 1984 życie kulturalne było zależne od sytuacji politycznej w kraju. W wyniku tych zawirowań, zmian na stanowisku dyrektora zespół teatralny zawiesza działalność. Po kilku latach odbudową teatru zajął się Mieczysław Kita, zatrudniony przez GOK w charakterze instruktora do spraw teatru. Pierwszą zrealizowaną sztuką pod jego kierunkiem był „Gość oczekiwany”. Przedstawienie zostało zaprezentowane w przeglądzie OFTA, na którym dostało nagrodę za zbiorową kreację aktorską. Zespół został wyróżniony także za to przedstawienie na II Wojewódzkim Przeglądzie Twórczości Kulturalnej Ośrodków Kultury.

Kolejnym dyrektorem Gminnego Ośrodka Kultury został od roku 1985 Janusz Węgrzyn. Przygotowywane są nowe premiery: „Krowoderskie zuchy”, „Karpaccy górale”. Dzięki dobrej organizacji i ciężkiej pracy „Karpaccy górale” cieszą się dużym uznaniem, a zespół został wytypowany na III Sejmik Wiejskich Zespołów Teatralnych w Nowym Sączu jako reprezentant województwa krośnieńskiego, co pozwoliło na zaprezentowanie swojego dorobku poza granicami województwa.

Aby zaspokoić gusta różnej publiczności teatr przygotował kolejne przedstawienia „Eugeniusza Oniegina” i „Do końca świata”.

20 lutego 1987 roku Gminny Ośrodek Kultury zostaje gospodarzem III Regionalnego Przeglądu Amatorskich Zespołów Teatralnych „Kroscena 87”, którego celem jest wyłonienie najlepszych zespołów do finału wojewódzkiego. Eliminacje przechodzi zespół z Gminnego Ośrodka Kultury w Miejscu Piastowym ze sztuką „Do końca świata”. Zdobywa on na wojewódzkim przeglądzie główną nagrodę zespołową i wyjeżdża na IV Sejmik Wiejskich Zespołów Teatralnych w Nowym Sączu.

Rok 1987 jest jubileuszowy dla Amatorskiego Zespołu Teatralnego „Piasty”, który obchodzi 70-lecie istnienia.

W latach 1985- 1989 działają na terenie gminy kluby, które pod merytoryczna opieką Gminnego Ośrodka Kultury prowadzą szeroką działalność kulturalną, są to: Klub Rolnika w Miejscu Piastowym, Wrocance i Łężanach, Klub Ruch w Głowience. W Domu Kultury prowadzone są: Kurs tańca towarzyskiego, Kurs języka ESPERANTO, Sekcja plastyczna. Działają także: takie zespoły artystyczne jak: Zespół „Atest”, Teatr „Piasty”, Orkiestra Dęta, Zespół Pieśni i Tańca „Pogórzanie”, Zespół Muzyczny „Fragles”, Chór żeński, Zespół Tańca Ludowego „Olszynka”, dziecięcy zespół teatralny „Bajdurek”.

W roku 1989 zaczynają działać: Dziecięcy Zespół Teatralny „Bajdurek”, Zespół wokalno taneczny, Zespół Tańca dyskotekowego, Zespół Taneczny „Lambada”, Grupa Taneczna „Aerobik”, Grupa Tańca Towarzyskiego, Blusowy Zespół Muzyczny.

Na przestrzeni lat tworzyły się nowe kluby młodzieżowe, także dorośli rozwijali swoje zainteresowania. Istniejące duże zespoły o długiej tradycji np. Zespół Teatralny „Piasty” zmieniały swoje składy osobowe, zmieniały się także osoby prowadzące. Mniejsze, nowo powstałe zmieniały się w stosunku do mody, nowych upodobań młodzieży. Gminny Ośrodek Kultury chętnie wychodził naprzeciw nowym oczekiwaniom mieszkańców, starając się organizować im czas wolny poprzez różne imprezy i konkursy. Należą do nich: przeglądy piosenek , kolęd, grup teatralnych, konkursy takie jak np.: BABA-LIGA, turniej tenisa, piłki siatkowej oraz wiele innych.

W roku 1990 GOK położył duży nacisk na wzbogacenie oferty i form działalności placówki – zostało to osiągnięte przez zatrudnienie nowych osób. Innym zadaniem stało się zaangażowanie do działalności kulturalnej jak największej ilości nowych ludzi, poprzez organizowanie nowych imprez z czynnym udziałem publiczności. Cel ten został osiągnięty połowicznie, jednak efekty zachęciły do dalszej kontynuacji takiej działalności. Najbardziej udaną imprezą był „Karnawał z rodzinką” zorganizowany pod hasłem „Dla każdego coś dobrego”. Drugim ważnym zadaniem było wzbogacenie oferty programowej Ośrodka Kultury, zarówno o imprezy rozrywkowe jak i kulturalno – oświatowe.

W 1991 roku przy GOK-u zaczął działać Zespół rockowy „Echoes of deatch”. Następnie w 1992 roku powstał zespół rockowy „Virginia”, zespół muzyczny „Big Beer Band”. W 1993 zespół taneczny „Arabeska”.

Poprzez współpracę miedzygminną w 1993 roku nastąpiło ożywienie w działalności kulturalnej na trenie gminy. Było to wynikiem podjęcia decyzji o współpracy kulturalnej trzech sąsiadujących z sobą gmin: Miejsca Piastowego, Dukli, Chorkówki. Oferta programowa w tym roku skierowana była głównie do dzieci i młodzieży aby zachęcić ich do współpracy z GOK, pokazać im podstawowe funkcje kultury: wychowawczą, rozrywkową oraz edukacyjną. W wyniku zorganizowania większej liczby imprez w życiu kulturalnym uczestniczyło ok. 11 tysięcy osób.

W roku 1994 powstał kolejny nowy zespół dziecięcy – Folklorystyczny Zespół Pieśni i Tańca „Małe Piasty”. Oprócz niego nadal działały przy GOK-u: Orkiestra Dęta, zespół „Barwa”, „Melorytm”, „Metrum”, „Elektronik” oraz „Arabeska”. Także w tym roku została poszerzona współpraca kulturalna o takie miejscowości jak: Iwonicz Zdrój i Nowy Żmigród. Pierwszym efektem tej współpracy były Targi Satyryczne Kogel-Mogel, wzięło w nich udział 110 osób. Rok ten był bogaty w propozycje uczestnictwa w kulturze, gdyż w każdym miesiącu organizowaliśmy po kilka dużych imprez, a oprócz nich oczywiście także mniejsze.

W 1995 roku po raz pierwszy został zorganizowany Festiwal Piosenki Dziecięcej i Młodzieżowej. Został on bardzo dobrze przyjęty przez uczestników oraz widownię, zadecydowało to o ujęciu tego przedsięwzięcia w kalendarzu imprez cyklicznych. Rok ten zakończył się 48 imprezami o zasięgu gminnym, międzygminny i ogólnopolskim. Wzięło w nich udział 6800 osób. Było to wynikiem wspólnej ciężkiej pracy, nawiązania nowych kontaktów co pozwoliło na rozwój Gminnego Ośrodka Kultury, który staje się coraz prężniejszą samorządową instytucją kultury.

W roku 1996 głównym celem, który wyznaczył sobie GOK, do realizacji nadal pozostała aktywizacja środowiska dzieci i młodzieży szkolnej. Właśnie do nich została skierowana większość propozycji programowych. Nadal rozwijały się zespoły artystyczne działające przy ośrodku, należały do nich: MELORYTM w Głowience, METRUM w Rogach, Orkiestra Dęta, Folklorystyczny Zespół Pieśni i Tańca „Małe Piasty”, zespoły taneczne: „Mali Pogórzanie” w Głowience, „Barwa” w Miejscu Piastowym, zespoły muzyczne: „Restlers” i, „Acceleration” w Miejscu Piastowym. Duże sukcesy odnosi zespół „Małe Piasty”, wziął on udział w Międzywojewódzkim Przeglądzie Zespołów Folklorystycznych „Taneczny Krąg”. Do największych imprez organizowanych w tym roku należy zaliczyć: I Piastowski Turniej Tańca Towarzyskiego GRAND-PRIX – okręgu rzeszowskiego, Targi Satyryczne, Festiwal Twórczości Dziecięcej „Skrzacik”, „Mini-Art.”, cykl Lato z Domem Kultury, Niedziela z Domem Kultury (uczestniczyło w niej 800 osób). W tym okresie wprowadzono także nowe formy skierowane do mieszkańców gminy np: cykl Zima z Domem Kultury, Konkurs Ekologiczny, „Mikołajki”.

Rok 1997 to dalsza kontynuacja już sprawdzonego wzorca pracy, który pozwala na realizowanie zadań statutowych instytucji i zaspokajanie potrzeb kulturalnych mieszkańców gminy. Polega on na organizowaniu cyklicznych imprez w różnych miejscowościach gminy, dalszemu rozwojowi talentów osób należących do amatorskiego ruchu artystycznego oraz na kontynuacji kontaktów i współpracy międzygminnej. W maju na zaproszenie strony francuskiej zespół „Małe Piasty” wyjeżdża na tygodniowy cykl koncertów do Francji.

Kolejny rok 1998 został poświęcony na aktywizowanie środowiska dzieci i młodzieży do czynnego uczestnictwa w tworzeniu kultury. Jest to bardzo ważny cel, gdyż pozwala zaszczepić chęć uczestnictwa w naszych propozycjach już u najmłodszych mieszkańców gminy. W tym roku zespół tańca ludowego „Małe Piasty” obchodził 5-lecie działalności.

Do najważniejszych wydarzeń kulturalnych w roku 1999 należało otwarcie galerii rękodzieła artystycznego, w której prezentuje się w sposób stały 30 rzemieślników i artystów z terenu gminy oraz powiatu. Innym ważnym wydarzeniem były obchody 25-lecia działalności artystycznej Zespołu Tańca Ludowego „Pogórzanie”. Także Orkiestra Dęta miała powody do świętowania gdyż odniosła największy sukces od początku działalności, którym było zajęcie III miejsca na wojewódzkim przeglądzie orkiestr dętych i tym samym otrzymała nominację na przegląd ogólnopolski.

Wydarzeniem historycznym były obchody 650-lecia wsi Rogi, czego pokłosiem było otwarcie z dniem 1 października filii Domu Kultury. Także w tym roku wzrosła liczba organizowanych imprez do 90, w których wzięło udział 16 tysięcy osób. Świadczy to o dużym rozwoju placówki, która stara się oferować nowe formy zabawy, wypoczynku, organizuje czas wolny mieszkańcom, ale nie zapomina przy tym o imprezach odbywających się cyklicznie.

W roku 2000 GOK był organizatorem wielu różnorodnych imprez, z których na szczególną uwagę zasługuje blok pt: „Bliżej Unii Europejskiej” finansowany przez program PHARE. W trakcie dwóch dni na scenie w Rogach wystąpiło łącznie 500 artystów, odbyły się koncerty zespołów z Włoch, Węgier, Rumuni, Ukrainy zaprezentowali się artyści scen zawodowych. Gwiazdą wieczoru był Gabriel Fleszar.

Rok 2001 to kolejny rozwój i poszerzenie oferty programowej GOK. Złożyła się na to ilość imprez, działalność merytoryczna, zasięg realizowanych programów. Została wydana po raz pierwszy płyta kompaktowa zespołu Melorytm-Jazgot, dokumentująca 20 lecie działalności . Przez ten rok GOK zorganizował łącznie 165 przedsięwzięć kulturalnych. Były to imprezy duże o zasięgu międzynarodowym jak „W Kręgu Euroregionu Karpaty”, oraz mniejsze jak np. turniej szachowy. W tym roku do kalendarza imprez zostały dopisane nowe propozycje, najważniejsze z ich to: Targi medycyny naturalnej, Biesiady karnawałowe, Olimpiada Wiedzy o Wielkich Polakach, Rodzinny turniej unihoka, Gminny turniej szachowy, Klubowe rozgrywki w Piłce siatkowej o Puchar Lata. Kolejne sukcesy odniosły zespoły Pogórzanie i Rogowice.

W tym też roku zarządzeniem dyrektora Gminnego Ośrodka Kultury, na podstawie statutu powołane zostały filie GOK-u w poszczególnych miejscowościach gminy. Dotychczasowa działalność środowiskowa Ośrodka Kultury została określona w sposób formalny, co w znacznym stopniu przyczyniło się do dalszego rozwoju i wzbogacenia oferty programowej jak i artystycznej.

Jak co roku do kalendarza imprez w 2002 zostały dodane nowe pozycje: Turniej klubów, Konkurs grup kolędniczych, Wieczory klubowe, Regionalne konfrontacje teatralne „Teatralia”, Konkurs piosenki religijnej. Duże sukcesy odniósł zespół obrzędowy Rogowice, który na wojewódzkim przeglądzie zespołów obrzędowych w Tyczynie za widowisko „Zamiatacze” zdobył IV nagrodę. W tym samym roku Zespół śpiewaczy podczas prezentacji artystycznych „Kropa” zdobywa III miejsce, a także wyróżnienie na przeglądzie wiejskich zespołów śpiewaczych w Tyczynie. Duże sukcesy odnosiły także pozostałe zespoły.

Działalność GOK w roku 2003 była głównie skoncentrowana na dalszym rozwoju działalności zespołów artystycznych, tworzeniu nowych i poszukiwaniu członków do już funkcjonujących grup artystycznych na terenie gminy. Do największych sukcesów odniesionych przez zespoły należy zaliczyć:

  • zdobycie I miejsca na wojewódzkim przeglądzie zespołów obrzędowych oraz równocześnie nagrody Marszałka Województwa przez zespół Rogowice za prezentacje spektaklu „Wigilia Świętej Łucji”.
  • wyróżnienie kapeli ludowej Piasty na regionalnym przeglądzie Kapel i śpiewaków „Kropa”. Nagrody indywidualne otrzymali: Stanisław Stwarz, Albina Lawera, Stanisław Zajadel.
  • orkiestra dęta gminy Miejsce Piastowe została laureatem wojewódzkiego przeglądu orkiestr dętych kwalifikując się tym samym na przegląd regionalny.
  • Zbigniew Mięsowicz zdobył I miejsce na ogólnopolskim przeglądzie grających na harmonijkach ustnych i zakwalifikował się do „Złotej 10”.

Te wyróżnienia i nagrody są dowodem dużego poziomu artystycznego zespołów, świadczy to także o dobrej pracy instruktorów i stanowi najlepszą reklamę dla GOK.

Najważniejszym wydarzeniem 2004 były obchody 30-lecia działalności ZTL Pogórzanie i Gminnego Ośrodka Kultury. Uroczystości te odbyły się w maju, wzięli w nich udział zaproszeni goście z zagranicznych zespołów: I Mercanti Dogali z zaprzyjaźnionej Montebelluny oraz Zarządu Stowarzyszenia „Polonia” z Remis we Francji. W trakcie koncertu galowego w Rogach wystąpił również zespół „Stropkovćan” z DK w Stopkovie. Gościem specjalnym jubileuszu był zespół Brathanki. Obchody trwały dwa tygodnie.

W tym roku GOK starał się promować poprzez gazety, radio i telewizję. Nagrano program dla telewizji o ludowych zwyczajach i wierzeniach, także zaprezentowano tradycyjną Wigilię. Podczas pobytu w Koszycach słowacka telewizja nagrała program o zespole Pogórzanie, który następnie został wyemitowany na antenie. Mieszkańcy naszych miejscowości coraz chętniej korzystają z propozycji kulturalnych organizowanych przez filie, dużą popularnością cieszą się zwłaszcza biesiady, odbywające się cyklicznie w poszczególnych miejscowościach gminy.

Istotnym sukcesem roku 2005 było uzyskanie przez Gminny Ośrodek Kultury nominacji i tytułu „najlepsza instytucja kultury w Polsce” w kategorii gminnych ośrodków i centrów kultury. Konkurs zorganizowany został przez Stowarzyszenie STER. Uroczystość wręczenia nominacji odbyła się w sejmie RP.

Działalność kulturalna od samego początku, jak również jej stały rozwój, wzbogacanie form i metod pracy, poszerzanie oferty programowej nie było by możliwe bez zaangażowania wielu osób związanych zarówno zawodowo jak i amatorsko z instytucją kultury.

Nie mniej istotnym jest także dobry klimat dla poczynań kulturalnych stworzony przez kolejne rady gminy na przestrzeni kilkudziesięciu lat, wielce sprzyjającym jest okres minionych kilku lat, kiedy to w sposób szczególny daje się zauważyć dynamiczny i wielokierunkowy rozwój działalności kulturalnej, jak i samej instytucji kultury.